Vlaanderse koekoeks

Oktober 2009

Swa en Angelle zijn ondertussen al een goeie 5 jaar oud, het aantal eieren dat ze zullen leggen zal niet meer spectaculair zijn, dus tijd om voor jong volk te zorgen.  

De voorbije zomer had ik 12 vetkiekens gekocht om vet te mesten en te laten slachten, maar eigenaardig genoeg stierf de ene na de andere een natuurlijke dood tot ik er geen meer over had.  Die hybride rassen worden gekweekt om in 6 weken vetgemest te worden in hokken, maar bij mij mochten die beestjes genieten van de natuur, lekker rondscharrelen, en op eigen tempo (3-4 maand) dik worden.   Het mocht niet zijn, ik heb ze allemaal moeten begraven in mijn tuin.  Na wat babbelen met andere mensen blijkt dat je gewoon geluk moet hebben met die vetkiekens, soms heb je goeie, soms niet.   Ik ben dan wat gaan rondzoeken op het internet of er geen alternatieven waren, en blijkt dat er veel vleesrassen onder de kippen zijn.  De beste zouden Mechels Hoen zijn, maar iets moeilijker te kweken.  Door een vriend kwam de Vlaanderse Koekoek ter sprake als alternatief, en na eens “hoohelen” (=googelen voor niet West-Vlamingen) blijkt dat dit ook vleeskippen zijn, sterk ras, en met uitsterven bedreigd in België.  Bleek dat er juist op die moment Vlaanderse Koekoeks te koop waren : 2 hennen gekocht in Aalter, en een haan in Staden (kwestie dat ze niet al te verwant zijn met elkaar, want er zijn er niet zoveel meer.  Namen voor die beestjes : Kristel, Karen en Joske… (heel toevallig : Kristel is een leuke collega op het werk, en dat bekte goed met de 2 andere namen).

Ah, bijna vergeten : een voordeel van Vlaanderse Koekoeks is dat de haan altijd bleker is dan de hen, dus kan je al bij de kuikentjes herkennen wat het gaat worden.  (als ze willen kweken natuurlijk)