Future for Sale

Sponsor nonkel

by

Het is al van januari geleden dat ik er nog iets over geblogd heb, maar het is nog eens tijd om iets te vermelden over het schoolkindje Gowri dat ik sponsor in India via Future for Sale.  Net voor de zomer heb ik een brief teruggekregen met een paar foto’s en informatie van Leen van Future for Sale.

Ik was een beetje verrast dat Gowri mij “sponsor nonkel” of “school nonkel ” noemde in haar brief.  Meestal wordt de term “schoolouders” gebruikt, maar aangezien ik vrijgezel ben (en dat in mijn eerste brief naar haar geschreven had, gebruiken ze daar de term “nonkel”.  Leuk !

Ik haar eerste brief (met bijhorende tekeningen met blinkertjes opgeplakt) die ik teruggekregen heb bedankt ze mij om haar te steunen zodat ze naar school kan gaan, en vertelt ze dat ze graag lerares wil worden.

Brief van Gowri

Er zat ook nog een kaartje bij van Leen van Future for Sale die in het voorjaar naar India geweest is.  Gowri is een rustig en teruggetrokken meisje, die al een stuk zelfzekerder is dan vorig jaar, nu ze weet dat ze verder kan studeren.  Op een van de foto’s die erbij zat, ziet ze er toch ook een beetje een deugnietje uit 😉

Gowri

Om zelf brieven terug te schrijven worstel ik een beetje met de vraag wat je dan naar een kind van 10 jaar moet schrijven.  Maar volgens de mensen van FFS maakt dat niet zoveel uit, een beetje vertellen over alledaagse dingen, daar zijn ze nieuwsgierig naar, en zowizo is het voor het kindje in kwestie een feest als er een brief aankomt.  Dan wordt ze bij moeder overste geroepen die ze dan helpt bij het lezen (en vertalen) van de brief.  Ik heb ook al telkens een kleinigheid bijgestoken (stickers voor kindjes om dingen te versieren) en ik vermoed dat ze dat ook wel leuk vindt.  Deze keer heb ik gestoeft over mijn zwemvijver en een paar van mijn beestjes voorgesteld.

Mijn brief naar Gowri

Mijn “Future for Sale” kindje

by

Het is ondertussen een tijdje stil geweest over mijn “kindslaafje” van India, maar de reden hiervoor is dat Future For Sale draait op mensen die naast hun gewone werk, zich vrijwillig ook nog bezighouden met deze organisatie.  Op de laatste dag van het vorig jaar kreeg ik de informatie over het meisje dat ik financieel steun om te kunnen naar school gaan.

Haar naam is Gowri Sanda en geboren in 2001.  Ze zit ondertussen in de 5de standaard (4de leerjaar bij ons) en dat is het laatste jaar dat ze gratis naar school kunnen.  Ze zou graag lerares worden.  Haar ouders verdienen 1400 roepi (21 Euro) en dat is ver onder de armoedegrens.

Mijn schoolkindje Gowri

Ik had dus in juli 100 Euro gestort, en daarmee kan Gowri een gans jaar naar school gaan.

Het pluspunt aan dit systeem is dat je effectief een kindje toegewezen krijgt, en dit dus kan volgen en blijven steunen in de toekomst, in tegenstelling met andere organisaties waar je ook steunt, maar niet weet wat er exact met je geld gebeurt.

Er zat ook een brief van Gowri bij de informatie die ik van Future For Sale kreeg.  Het was eigenlijk een standaard brief waar hier en daar een woordje ingevuld was, met onderaan nog kerst- en nieuwjaarswensen alsook een bedanking bijgeschreven door Gowri zelf.  Aangezien ze nog maar 9 jaar is, en Engels niet haar moedertaal, vind ik dat een hele prestatie.  Ze leren Engels, dus in de toekomst zal dat evolueren naar meer handgeschreven brieven.

Tien dagen eerder had ik zelf ook al een brief geschreven om mezelf wat te beschrijven, ondertussen zal ze dat waarschijnlijk al ontvangen hebben.  Hopelijk kan ze mijn handschrift lezen 😉

Koop eens een kindslaafje

by

Tegenwoordig kost alles veel geld, en iedereen klaagt dat ze te weinig verdienen, en voor niets nog tijd hebben.  Daarvoor is er een oplossing : een kindslaafje uit India.  Het kost je maar 100 euro per jaar, het doet je was en je plas, maakt eten klaar, doet de afwas, en dit allemaal zonder klagen.  Ik heb er mij zo eentje besteld van 11 à 12 jaar.  Met de jaarlijkse indexaanpassing en eisen van de vakbond zal ik ze over 8 jaar 250 Euro per jaar moeten betalen, maar dan nog is dit spotgoedkoop om mijn huishouden te doen… Oei, nu dat ik de website een beetje beter lees kom ik tot de conclusie dat het zo niet werkt.

En nu alle gekheid op een grote stok.  Via vrienden ben ik in contact gekomen met Future for Sale, een kleinschalig steunproject dat ervoor zorgt dat tienermeisjes uit kansarme gezinnen in het zuiden van India een schoolopleiding kunnen volgen en op die manier een betere toekomst tegemoed gaan.

Op de site kan je lezen dat de ouders van die kinderen 20 – 30 euro per maand verdienen, en dat het voor een kind van 10-11 jaar “slechts” (in onze normen) 100 euro kost om een jaar naar school te gaan (eten, kleren, verblijf inclusief !!!).  Hoe ouder ze worden, hoe duurder, maar dan spreken we nog maar van 250 euro per jaar als ze 18 zijn.

Mijn eerste gedacht toen mijn vrienden erover vertelden was van “jaja, ver van mijn bed, en die 100 Euro kan ik voor andere dingen gebruiken…”  Maar als ik erover begon na te denken : wat is 100 Euro voor ons ?? (neen, ik ben geen grootverdiener, ik heb maar een gewoon inkomen en moet alles alleen zien te redden).  Per jaar koop ik voor meer dan 100 euro aan dingen waarvan ik nadien denk : weggegooid geld.  Met het geld dat ik al aan de dierenarts gegeven heb voor mijn kip Kristel met haar ontstoken teen kon ik al 2 kindjes naar school laten gaan in India…  In ons Belgenlandje kost een kind grootbrengen ongeveer evenveel als een doorsnee huis.   Voor een slordige 1000 Euro gespreid over 6 – 8 jaar kan je ginder een uitzichtloos leven van een arm kindje omtoveren in een onmogelijke droom die voor hen werkelijkheid wordt.

Volgens mijn vrienden krijg je een kindje toegewezen (als je het enkele jaren steunt) en krijg je regelmatig een brief van het kindje (ze leren er Engels) met nieuws.  Op die manier is het een soort van “adoptie” voor een paar jaar met feedback, en niet dat je geld stort en er verder niet meer van hoort.  En naar het schijnt komen de traantjes naar boven bij het ontvangen van een brief met een welgemeende dankjewel van je “adoptiekindje” …

Enfin, ook al is het maar een druppel op de spreekwoordelijke hete plaat, ik heb zopas gestort en mij ingeschreven om een kindje te steunen.