Tegenwoordig kost alles veel geld, en iedereen klaagt dat ze te weinig verdienen, en voor niets nog tijd hebben. Daarvoor is er een oplossing : een kindslaafje uit India. Het kost je maar 100 euro per jaar, het doet je was en je plas, maakt eten klaar, doet de afwas, en dit allemaal zonder klagen. Ik heb er mij zo eentje besteld van 11 à 12 jaar. Met de jaarlijkse indexaanpassing en eisen van de vakbond zal ik ze over 8 jaar 250 Euro per jaar moeten betalen, maar dan nog is dit spotgoedkoop om mijn huishouden te doen… Oei, nu dat ik de website een beetje beter lees kom ik tot de conclusie dat het zo niet werkt.
En nu alle gekheid op een grote stok. Via vrienden ben ik in contact gekomen met Future for Sale, een kleinschalig steunproject dat ervoor zorgt dat tienermeisjes uit kansarme gezinnen in het zuiden van India een schoolopleiding kunnen volgen en op die manier een betere toekomst tegemoed gaan.
Op de site kan je lezen dat de ouders van die kinderen 20 – 30 euro per maand verdienen, en dat het voor een kind van 10-11 jaar “slechts” (in onze normen) 100 euro kost om een jaar naar school te gaan (eten, kleren, verblijf inclusief !!!). Hoe ouder ze worden, hoe duurder, maar dan spreken we nog maar van 250 euro per jaar als ze 18 zijn.
Mijn eerste gedacht toen mijn vrienden erover vertelden was van “jaja, ver van mijn bed, en die 100 Euro kan ik voor andere dingen gebruiken…” Maar als ik erover begon na te denken : wat is 100 Euro voor ons ?? (neen, ik ben geen grootverdiener, ik heb maar een gewoon inkomen en moet alles alleen zien te redden). Per jaar koop ik voor meer dan 100 euro aan dingen waarvan ik nadien denk : weggegooid geld. Met het geld dat ik al aan de dierenarts gegeven heb voor mijn kip Kristel met haar ontstoken teen kon ik al 2 kindjes naar school laten gaan in India… In ons Belgenlandje kost een kind grootbrengen ongeveer evenveel als een doorsnee huis. Voor een slordige 1000 Euro gespreid over 6 – 8 jaar kan je ginder een uitzichtloos leven van een arm kindje omtoveren in een onmogelijke droom die voor hen werkelijkheid wordt.
Volgens mijn vrienden krijg je een kindje toegewezen (als je het enkele jaren steunt) en krijg je regelmatig een brief van het kindje (ze leren er Engels) met nieuws. Op die manier is het een soort van “adoptie” voor een paar jaar met feedback, en niet dat je geld stort en er verder niet meer van hoort. En naar het schijnt komen de traantjes naar boven bij het ontvangen van een brief met een welgemeende dankjewel van je “adoptiekindje” …
Enfin, ook al is het maar een druppel op de spreekwoordelijke hete plaat, ik heb zopas gestort en mij ingeschreven om een kindje te steunen.
Beste, nadat ik bekomen was van de shockerende titel, heb ik je bericht met aandacht gelezen. BEDANKT voor deze publicatie, het is heel goed. Nu maar hopen dat velen getroffen zullen worden door die titel en eveneens de stap naar een schoolouderschap zullen zetten, net zoals u dat zopas heeft gedaan.
Met hartelijke groet,
Bernadette – bestuurder Future for Sale