Andere beestjes

Beestjes : plezier en verdriet

by

Een paar keer is op mijn blog een foto verschenen waar een zwarte hond op stond.  Weekendje weg, Xandros op ontdekking, wat is een zwemvijver, en zo zijn er nog een paar.  Noxy is de naam, en hij was de assistentiehond van een goede vriendin Maggy, die rolstoelgebonden is.  Helaas is Noxy niet meer.  Vorige zaterdag 7 januari is hij tijdens een wandeling door zijn poten gezakt en gestorven.   Hij was iets ouder dan 10 jaar.   Hartaderbreuk volgens de dierenarts.  Het is een snelle dood, het enige positieve wat erover te zeggen is denk ik.  Voor zo’n manier van sterven zou ik willen tekenen.  Bezig met wandelen, tjiens, er scheelt precies iets, baf, licht is uit…  Amper afzien en het niet beseffen.

Maar zo’n manier van sterven heeft serieuze nadelen voor de achterblijvers.  Totaal onverwacht, niet zien aankomen, hoe kan dat nu ?  Vooral voor een beest dat nog zo actief was en zot kon zijn gelijk een puppy.  Voor Maggy is het verschrikkelijk, meer dan 6 jaar waren ze onafscheidelijk.  Ik zag hem bijna wekelijks, en ben er ook ondersteboven van.

Nog een paar weetjes over Noxy :

Hij lustte geen konijn
Hij had schrik van kleine poesjes
Hij liet zich uitbuiten. In mijn tuin moesten takken versleurd worden...
Ik mocht niets weggooien of hij bracht het terug. Zo kan een mens niet sluikstorten hé !
Van zijn sjakos moest je afblijven !
Hij kon niet tegen zijn verlies in een zwemwedstrijd.
Zijn hobby : kijken naar eten, en hopen dat hij wat kreeg.

Nox, we missen je, bedankt voor de leuke jaren !!  Wie gaat er nu die chips opeten die ik in de cinema ‘per ongeluk’ op de grond laat vallen ??

Eindelijk

by

Eindelijk, ik heb hem kunnen vangen.  Een drie-tal weken geleden heeft mijn kat Xandros levende muizen in huis gebracht, en kwijtgespeeld achter de chauffage, onder de zetel, achter de kast…   Twee weken geleden begon het serieus te stinken in mijn slaapkamer, en inderdaad, er lag een dooie muis achter de kast.  Gelukkig kon ik er makkelijk aan om die op te ruimen.  Ik heb wel de hele nacht met mijn venster open moeten slapen omdat de stank niet te harden was.

Ik had een sterk vermoeden dat er nog een tweede muis in de keuken zat, achter de frigo en in de buurt van de verwarmingsketel.  Daar had ik een muizenval gezet, maar de eerste week gebeurde daar niets mee.  Dan maar achter de frigo gezet, en na een dag was de maïskorrel weg.  Een nieuwe opgestoken, ‘s anderendaags was die weer weg.  Ik wist dus dat er nog een muis zat, maar pakken was blijkbaar niet zo makkelijk.  Gisteren had ik 3 keer een andere maïskorrel opgestoken, en telkens verdween die zonder dat de val dichtklapte.  Ik heb de val dan eens van dichtbij bestudeerd,  een beetje aan geplooid want dat klepje waar de maïskorrel op zat werd door de kracht van de veer nogal ver naar boven getrokken, zodat de muis een te grote kracht zou moeten uitoefenen om die te doen dichtklappen.  Toen ik deze avond thuiskwam was het zover :

Ah, de val is dichtgeklapt ?
Yep, ik heb hem (of haar) !

En ondertussen ligt Xandros met zijn lege kl***n voor de kachel te slapen…

De luierik !

Mijn kweekkot

by

Voor sommige beestjes is het leuk als ze kweken, voor andere minder…  In mijn kot van achter had ik vorig jaar al serieus last van muizen, dit najaar is het weeral niet beter.  Zonnebloemen die ik te drogen gelegd had, waren na 2 dagen leeggevreten.  Dat deed bij mijn 3 hersencellen een belletje rinkelen.  De 2 muizenvallen die permanent in mijn kot staan leverden de laatste maanden sporadisch een muis op (Xandros telkens content), maar misschien was het nog eens tijd om de vallen te verplaatsen.  ‘s Anderendaags was het voor Xandros “La grande Bouffe”.

Twee op een dag tijd.

We zijn ondertussen al een paar dagen verder, alsook een paar muizen.  Ik denk dat mijn kot ondergraven is door muizen, op een plaats was er een halve emmer aarde tevoorschijn gekomen door het graven van de muizen, uit 2 kleine gaatjes in de voegen.