In mijn tuin stond 3 jaar geleden nog een mooie zilverberk. Eén van de weinige bomen (alsook nog een eik) die de drastische ontbossing van mijn tuin 5 jaar geleden overleefd had.
Die “noodzakelijke” ontbossing was voor mij des te pijnlijker omdat ik het huis (met grond) gekocht had omdat het zo’n mooie ingesloten en groene tuin had. Het was op het eerste zicht niet echt goed onderhouden, maar met een beetje snoeiwerk ging dat snel in orde komen.
Bij nader toezicht bleek het niet zo simpel. De hagen (een of andere conifeer) langs de ene kant waren in de laatste 10 jaar niet meer gesnoeid, met het gevolg dat ze in plaats van 2 m hoog, nu 5-6 m hoog waren. De buur langs die kant had nooit nog zon in zijn tuin, en keek op een bruine verdorde haag (want hij snoeide zijn kant tot tegen de draad). Langs mijn kant zag de haag er nog groen uit, maar als ik die wilde snoeien, dan bleef ik ook met een bruine haag over, want dat schiet niet meer terug uit. Ook stond er hier en daar paplaurier tussen die al zo extreem ver uitgegroeid was dat het niet meer deftig te snoeien was. Besluit : weg die handel…
Langs de andere kant groeide er vanalles, en daar duwden de takken de betonplaten van de scheidingsmuur kapot. Gewoon efkes snoeien was ook geen optie meer…
Maar ik wijk af. De zilverberk die mocht blijven staan. Een overbuur kwam mij vragen of ik die ook niet zou omhakken. Hij had veel last van het gele stuifmeel in het voorjaar, de kleine zaadjes in de zomer, en de bladeren in de herfst die zijn huis binnenwaaiden van de moment dat hij zijn deur efkes liet openstaan. Spijtig, maar ik was niet van plan van die te kappen, een veel te schone boom.
Maar… Ik ben er toen wat meer beginnen op letten, en plots had ik een verklaring waarom mijn regenwater plots geel kleurde in het voorjaar (stuifmeel) en waarom er in de zomer zoveel kleine zaadjes door de ventillator in mijn auto binnengeblazen werden. Daarenboven kwam nog dat verschillende van mijn vrienden allergisch zijn aan het stuifmeel. Toch wilde ik die boom niet kappen, maar knotten was wel een optie geworden. Een tuinaannemer laten komen, en hij stelde voor van 1 stam volledig te luiquideren (omdat die nogal sterk overhelde naar de buren), en de andere 2 te knotten. Zogezegd, zogedaan.
Eindresultaat : afschuwelijk lelijk, zo’n geknot geval (ik vind een knotwilg schoon, maar dit toch niet). Enfin, in de zomer valt het minder op als die terug vol blad staat, maar toch. Het probleem van stuifmeel en zaad bleef bestaan. Ik had ondertussen ook mijn garage gezet, met nieuwe regenwaterput waarvan ik het (dikwijls gele) water voor de was gebruikte… De gele strepen in mijn ondergoed konden dus zeker niet verdwijnen 😉
Besluit : dat ding moest weg (of mocht in ieder geval niet meer levend blijven staan). De tuinaannemer had gezegd dat het knotten van een zilverberk maar op een specifiek moment mag gebeuren (herfst en winter, omdat ze anders kunnen doodbloeden door een sterke sapstroom). Mijn idee was van die serieus in te korten in augustus, zodat die kon doodbloeden, en ik ging 2 stronken laten staan (waarom ? versiering, om de vogels te zien opzitten, om een voederplank op te maken, …).
Totaal onverantwoorde werken waren het gevolg. Een ladder in 3 delen aan de stam vastbinden, mezelf aan de ladder vastmaken, en met de kettingzaag boven mijn hoofd de takken afzagen de de boom inkorten. Het moment dat ik bovenaan de ladder stond en het zaagsel in mijn gezicht waaide, stond ik de denken : “what the f#!k ben ik hier bezig ??” Maar na een goed uur werken was dat het resultaat (en nu is het leuk om te stoeffen dat ik dat zelf gedaan heb 🙂 )
Veel vogels heb ik er het laatste jaar niet zien opzitten, en met de aanleg van een zwemvijver in het verschiet, wil ik daar een ander boom planten (waarschijnlijk zelfgezaaide Catalpa), zodat ik schaduw zou hebben op het terras voor het zwembad. Dus opnieuw inkorten dat ding. Eerste idee was gelijk maken met de grond, 2de idee was van nog een stuk te laten staan voor de poezen. Ze vinden dat leuk als ze wat in de hoogte zitten (en voor het brandhout moet ik het niet doen, ik heb nog een voorraad liggen voor een 10-tal jaar). Zaterdag dus weer wat gezaagd en gekapt (meer verantwoord deze keer, want het was maar werken aan een stam van 3-4 meter hoog). Het resultaat : makkelijke hoogte voor de poezen, en een paar extra kruiwagens brandhout.
altijd leuk, zo’n voorraadje brandhout.
En dat hout gaar er rapper door dan ge denkt, zegt mijn wederhelft.
Een paar weken geleden was het weer zover, de zaadjes van de berk, ik vond het fantastisch.. maar ik woon er nog niet tijd zal het nog uitmaken.
Naast die ene berk staat nog een dode berk, afgeknakt denken we, die laten we staan want onze specht woont daar af en toe en er zitten mooie zwammen op.
Ge kunt er ook nog een tafeltje op placeren, cocktailparty gewijs 😉
Wel levens-gevaarlijk eh!
Oei de poezen hun krabpaal weg ;-(
@ Lotte : met mijn hogerendenmentshoutkachel (http://doehetbeterzelf.com/?p=530) valt het verbruik goed mee hoor. Ik denk 2 m3 vorig jaar (iedere avond 1-2 u branden). En ik leef nog, dus zo gevaarlijk is dat niet hé 😉
@ Maggy : de stammen zijn nog 1,5 en 2 m hoog, dus krabben kunnen ze nog voldoende.
Wij zijn van plan om een speksteenkachel te zetten, m’n ventje komt van zo’n gietijzeren stoof tijdperk, groot huis altijd de stoof aan en volgens mij 25° dus die herinnert zich vooral veel hout zagen 🙂
Kiezen voor de korte pijn en afzagen is meestal beter dan van die amputatiesnoei.
De boom wil trouwens zo snel mogelijk terug die kruin groot krijgen en begint als een raket te groeien. Door de grote wonden komen er zwammen en andere ziektes binnen, zelfs als je het afdekt met wondmiddel en zo heb je binnen de kortste keren een levensgevaarlijke boom waaruit plots grote stukken kunnen uitbreken.
Dit is inderdaad de beste oplossing. Voor zo een tuin kan je beter kiezen voor een boom die minder groot en minder hoog wordt.
Ik hou van de stammen die dood zijn om er decoratie in onze tuin te plaatsen , heeft iemand zoiets ?
Mvrgr.
Chantal