Ik ben geboren in een klein kotje, daar een paar weken verbleven bij mijn mama, verhuisd naar een klein kotje in een winkel, dan als cadeautje terechtgekomen in een ander kotje. Maar wat blijkt, dat kotje heeft een opening met een helling naar beneden waar een andere cavia altijd door verdwijnt en plots terug opduikt. Mijn nieuw baasje heeft me na een week geleerd om (na een dagelijkse streelbeurt) via die helling terug in mijn kotje te geraken. Ambetanter was het toen hij me uit mijn kotje op die helling naar beneden duwde. Dat was wel akelig hoog zulle, die 30 cm. Maar eigenlijk is er niet veel aan, nu sprint ik die helling op en af gelijk het niets is. Nu volg ik mijn grote zus, en die loopt zelfs naar buiten. Zo’n grote speeltuin die we daar hebben. En schuilplaatsen voor als er gevaar is. Mijn grote zus durft al meer dan ik, die gaat al direct naast die met zijn flaporen gras eten, en die heeft ook geen schrik van die rare beesten met vleugels. Later als ik groot en sterk ben zal ik dat ook durven, maar nu blijf ik nog dicht bij mijn schuilhokjes.
(Annelien, de cavia)
Prachtig